Kansen voor verandering

Deze crisis leidt ertoe dat we ons extra bewust zijn geworden van de voordelen van digitaal overleggen en werken. We zijn gedwongen om ons nieuw gedrag eigen te maken. Eerst leek het te moeilijk om te leren Skypen of Zoomen maar onder druk van het coronavirus leren we het en blijkt het handig. Werken op afstand is snel, je kunt efficiënt overleggen, je bent bij elkaar zonder van je plaats te komen. Maar dat geldt niet voor elke situatie en voor iedereen. Het tastbare blijft nodig. Wij mensen zijn sociale wezens, we moeten elkaar kunnen ontmoeten om samen iets tot stand te brengen.

Inzicht en overzicht
Als architect is het tastbare mijn doel: ik wil een idee realiseren in de vorm van een gebouw of een concrete oplossing voor een vraagstuk. Hoewel ik natuurlijk digitaal ontwerp, maak ik nog steeds de tussenstap van een print, voordat een project in uitvoering gaat. Digitaal kan ik mijn ontwerp uitvergroten en inzicht krijgen in elk detail. In de print heb ik dan weer het overzicht en kan ik zien of alle verbindingen kloppen en of alle niveaus van het ontwerp op elkaar aansluiten. Beide heb ik nodig: het digitale maar zeker ook het concrete, tastbare.

Vertraging en creativiteit
Ook voor het ontwerpproces is het concrete, directe contact belangrijk. Het is trager, maar het is ook creatiever, prettiger, geeft meer gevoel. Ik heb het contact met anderen ook nodig om de vele ideeën en gedachten die door mijn hoofd razen stap voor stap concreet te maken, zodat de mensen waar ik voor werk ze ook kunnen volgen. Doordat we samen overleggen, elkaar aanvoelen – of juist niet – ontwikkelen beelden en ideeën zich en groeien ze naar elkaar toe. Samen bouwen we aan iets en dat gaat nog steeds het gemakkelijkst als we elkaar ontmoeten.

Om mijn creatieve proces op gang te brengen heb ik behoefte aan het proeven van de sfeer; ik wil het totaalplaatje hebben. Dat krijg je niet via het scherm of aan de hand van foto’s, ik moet met mensen praten, zien hoe ze leven en horen hoe ze hun omgeving beleven. Dat vraagt tijd en aandacht.

Kansen voor de toekomst
Dat vertraging creatief maakt, beleven we tijdens deze crisis. Onze samenleving lijkt tot stilstand te komen en wat borrelen er geweldige ideeën op! Dat geeft kansen voor de toekomst. Zo ben ik al een hele tijd bezig om het basisidee uit mijn afstudeerproject te vertalen naar de werkelijkheid van de nieuwe toekomst. Het gaat om een vervoersysteem voor de situatie na de crisis. Want onze manier van verplaatsen zal veranderen. We hebben minder verplaatsingen nodig, dat is zeker. Tot voor kort dachten we dat we per se een auto voor de deur moesten hebben en elke bespreking live moesten voeren. Nog een stap verder en we hebben misschien die auto niet meer nodig maar een andere vorm van vervoer, die milieuvriendelijker is en openbaar – zonder dat we bij elkaar op de lip zitten, zoals in de trein en de bus van nu. Ook zal de manier waarop we ons verplaatsen afgestemd moeten zijn op onze behoefte, dus vraaggestuurd. Er komen transities aan en mijn handen jeuken om mijn ideeën tastbaar te maken!